« پیشه» در زبان پارسی کاریست که « پیشروی» فرد است، با آن اُخت میگیرد، پارهای از خُلق و خوی او میشود و به گونهای شناسانندهی کیستی اوست. پیشهور کسیست که با پیشهاش ارزش میآفریند و همواره در جهت بهبود چگونگی فرآیند کار و کیفیت نتیجه آن میکوشد؛ خودآگاه و ناخودآگاه. حال آنکه واژگان رایج جهان این سویهی کار را نادیده میانگارند. « شغل» و «اشتغال» وامواژههایی هستند که پندارهی « کارکردن» برای «مشغول» بودن و گذراندن زمان را بیان میکنند. هم سنگ غربی آنها نیز «business» به همین ترتیب پندارهی «busy+ness» را القا میکند. گروه صنعتی زمرّدی خویشکاری (رسالت) خود را نه ایجاد مشغله که آفرینش و یاوری پیشههای گوهرین میداند..